قرنطینگاری

حتی مثلاً من می‌تونستم با گواش دستمو زرد کنم و دستمو تبدیل به یک چیز زرد کنم. D:

ساعت ۰۶:۴۰ صبح روی پشت‌بوم رفتم. پدر نیلی ده دقیقه بعد بیرون اومد و دخترش رو در حال عکس‌گرفتن روی پشت‌بوم دید. :) 

برای فاطمه نوشت: آسمون صبحِ منم توش پرنده داره. بزن قدش D:

بیشتر از همه این عکس رو دوست دارم و دلم می‌خواد بشینم اندازه‌ی یه کتاب که نه به اندازه‌ی یه دفتر‌چه‌ی کوچیک در موردش بنویسم. :)

خیلی خلاصه بخوام بگم اول سراغ انباری رفتم و چراغ نفتی رو پیدا کردم و بعد از تلاش‌های فراوان و ناامیدشدن از روشن‌شدنِ چراغ، بلاخره موفق شدم فیتیله‌شو شعله‌ور کنم. دست و بالم نفتی شد اما ارزششو داشت. D: وقتی هوا روشن بود چندتا عکس گرفتم تا خیالم راحت باشه که اگه شب خواستم عکس بگیرم و با کیفیتِ داغانِ دوربینِ گوشی عکسا خراب شدن، حداقل چند تا عکس زاپاس داشته باشم. اما بر خلاف تصورم شب که شد عکسا خیلی هم بد و غیرقابل تحمل نشدن.

خلاصه که این چراغ، چراغِ خونه‌ی ماست. خونه‌ی ما یکی از خونه‌هایِ شهر ماست. در نتیجه این چراغ، چراغِ شهر محسوب می‌شه. :)

در واقع اگر A=خانه‌ی نیلی

و اگر B=شهر نیلی

و x=چراغ نفتی

و A⊆B

x|x∈A⇒x∈B∀